در جهان دو قطبی ظهور انقلاب اسلامی که هر کشوری باید خود را در یک طرف دعوای شرق یا غرب تعریف و تعیین می‌کرد، شعار «نه غربی، نه شرقی، جمهوری اسلامی» از تهران به جهان مخابره شد تا نشانگر برآمدن هویتی تازه درعصر خود باشد
سال‌های پیش وقتی رئیس‌جمهور اسبق آمریکا نظم نوین جهانی یعنی لزوم تغییر ساختار جهانی را به پنتاگون سفارش داد در پنتاگون، استراتژیستی به نام «آرکوئیلا» استراتژی ای برای این امر تدوین کرد به نام «منازعات سایبرنتیک». منازعات سایبرنتیکال ریشه در آراء جامعه‌شناس آمریکایی به نام «تالکوت پارسونز» دارد. او جوامع را از حیث نظام اطلاعاتی و اطلاع‌رسانی به سیستم‌های سایبرنتیکی تشبیه می‌کرد و می‌گفت سیستم در این حالت، دارای دو شق عمده است: تولیدکننده اطلاعات و تولیدکننده انرژی. سیستم تولیدکننده انرژی از سیستم تولیدکننده اطلاعات فرمان می‌گیرد. مثل اینکه مغز تولیدکننده اطلاعات است ولی نمی‌تواند انرژی تولید کند. مبتنی بر چنین دکترینی غرب تولیدکننده اطلاعات و مغز متفکر جهان و فرمانده است و شرق ـ چه به معنای جغرافیایی و چه به مفهوم هویتی ـ تولیدکننده انرژی و فرمان‌پذیر است.
از نقطه‌نظر هویت‌سازان غربی کشوری چون ایران نیز باید در راستای چنین دکترینی قرار می‌گرفت و به تبع می‌بایست فرمان‌پذیر و منقاد باشد. امری که اساسا با روح انقلاب اسلامی، شعارهای اصلی آن و آرمان‌های انقلابیون در تضادی آشکار قرار داشت. زیرا انقلاب ایران برآمده از فکر و اندیشه بود و خاستگاهی فرهنگی و هویتی داشت. در جهان دو قطبی ظهور انقلاب اسلامی که هر کشوری باید خود را در یک طرف دعوای شرق یا غرب تعریف و تعیین می‌کرد، شعار «نه غربی، نه شرقی، جمهوری اسلامی» از تهران به جهان مخابره شد تا نشانگر برآمدن هویتی تازه درعصر خود باشد.
غرب اما متوجه شد که انقلاب اسلامی ایران هویتی فراتر از مرزهای خود دارد و به همین دلیل از جنگ سخت به جنگ نرم و تهاجم فرهنگی روی آورد تا بتواند ریشه‌ای‌ترین و اصلی‌ترین مبنای تشکیل‌دهنده ارگانیسم هویتی انقلاب اسلامی را به چالش بکشد
و درست به دلیل همین هویت‌سازی بود که مورد غضب شرق و غرب قرار گرفت و اتحاد شوم اینان را در هشت سال دفاع مقدس دید و به جان خرید تا بتواند استقلال را در معنای وسیع آن به مثابه ساخت سازواره اندیشه‌ای و هویتی خود به منصه‌ظهور برساند. از این منظر ایستادگی و پیروزی در دفاع مقدس موفقیت در جنگ هویتی معنا شد زیرا کشوری انقلابی توانست بدون اتکا به قدرت‌های حاکم و تنها با اتکال به خداوند و بسیج ملی آحاد جامعه، نقش تازه‌ای در جغرافیای سیاسی زمان ایفا کند.
