نگاهی به شیوه های جدید تقابل کشورها با یکدیگر
از جنگ سخت تا جنگ نرم
جام جم آنلاین: طی سالهای گذشته که هر روز دیشهای ماهوارهها در پشتبام خانههای ایرانی مانند قارچ سمی سبز میشد، برخی بدون این که به عمق علت به وجود آمدن چنین پدیدهای فکر کنند با آن به شکلی قهری برخورد کردند.
همین مساله باعث شد از برنامهریزی وسیعی که در آن سوی مرزها برای ایجاد راهی که بتواند به صورتی نرم افکار داخلی را به سمت و سوی مطلوب آنان هدایت کند، غافل شدند و همین موضوع موجب رشد شبکههای مختلف از خبری و رسانهای تا سرگرمی و علمی شد تا بتواند دیشهای ماهوارههایی را که بارها جمعآوری شدند همچنان روی بامهای فکری جامعه ثابت نگاه دارد و اگر بخواهیم نگاهی واقع بینانه داشته باشیم باید بگوییم تعداد آنها نیز رو به گسترش است.

پس از جنگ جهانی دوم که میان کشورها آتشبس برقرار شد، طبیعت جنگ و منازعه میان 2 اردوگاه ایدئولوژیک شرق و غرب، آنچه به ظاهر پایان درگیریها و آتش بس نامیده میشد را در یکی از ابعاد خود از جنگ و درگیری گرم به سوی آنچه جنگ سرد نامیده میشود، کشانید و در نهایت باعث گستردگی رسانهها بخصوص در جهان غرب شد. از سوی دیگر، رواج دموکراسی و سهمخواهیهای مردمی از قدرت و رشد سریع آن به سبب روشنگریها و بلوغ علمی به وجود آمده در قرن 18 و 19، سبب شد اهمیت متغیر جدیدی به نام مردم در قالبی به نام افکار عمومی روزافزون شود.
خوی قدرتخواهی و افزایش دامنه آن در غرب باز هم نگاهها را به سوی مناطق استراتژیک جهان ازجمله خاورمیانه سوق داد و زمینه فرار از استعمار و استعمارگری در این منطقه که آمیخته به اندیشههای عمیق مذهبی و استقلالخواهی بود، جنگ دوم جهانی را برای به دست آوردن دوباره منطقه به سمت جنگ نرم با ابزار نوینی به نام رسانه هدایت کرد، در حالی که در کشورهای منطقه خاورمیانه به دلیل شرایطی که استعمار گران پس از جنگ جهانی دوم در آنها به وجود آورده بودند، چندان صدای گامهای جنگ نرم شنیده نشد و این کشورها خاموش و بیهراس مشغول رتق و فتق درگیریهای داخلی خودشان شدند که با دستان ماهر همان استعمار در گام اول اجرای سناریوی جنگ نرم طراحی شده بود.